Katarzyna Marcinek

Po latach ciszy wróciła do swojej prawdy – do pisania, opieki i wolności bycia sobą. To dla syna – młodego bramkarza z marzeniami – i dla wiernych towarzyszy: suczki Zoji i kota Ozziego, wstaje każdego dnia i idzie dalej, nawet gdy droga wiedzie przez mgłę. Zna smak popiołu i siłę ognia, który nie gaśnie – tworzy z serca, żyje z empatią i ufa ścieżce, która prowadzi ją przez góry, słowa i spotkania dusz.